خواهیم دید که خیلی بعد، همین مکانیسم اجتماعی-اقتصادی منجر به انقلاب فنی جدیدی، هم در تولید کاغذ در کرج و هم در فرآیندهای چاپ در قرن نوزدهم و بیستم خواهد شد.
امروزه، کاغذ و چاپ، در همه بخش‌های فعالیت، زمینه مصرف بسیار زیاد را به دست آورده است: کاغذ فراتر از متن‌هایی که رسانه اصلی آنها باقی مانده است، برای بسته‌بندی بی‌نهایتی از محصولات استفاده می‌شود، اما در عین حال ماده‌ای با چندگانه است.
کاربردهای غیر مرتبط با چاپ به همین دلیل، بیش از نیم قرن است که از آن به عنوان شاخص توسعه اقتصادی استفاده می شود.
درست همانطور که در قرن نوزدهم کمبود کهنه‌ها منجر به جایگزینی چوب برای آنها در ترکیب خمیر شد، طبق روایتی که پلینی بر اساس شهادت وارو گزارش کرده است، توسعه پوست (پرگامنا چارتا) نتیجه کمبود پاپیروس؛ کمبود آگاهانه سازماندهی شده، در ابتدای…
پیر فاچر تاریخچه کاغذسازی در کارخانه های اودت را ترسیم کرده است. از کارخانه کاغذ اصلی که توسط Le Marié تأسیس شد تا کارخانه های کاغذ ویژه در دهه 1980، تاریخ Odet به ما در مورد تکامل اقتصاد و تکنیک ها می گوید.
طومار شمعی اثر Mann Kerouedan در ابتدا، کارخانه کاغذ به صورت صنعتی کاغذ بسته بندی و پوستی “درشت” تولید می کرد. این کار در قالب، در خمره انجام شد.
کاغذها را روی میله ها و گاهی حتی روی حفره خشک می کردند. در لوح افتتاحیه (فوریه 1822) مشخص شده است که کارخانه کاغذ Odet سومین کارخانه کاغذ است که در بریتانی تأسیس شده است.
استوانه در این حالت یک استوانه چدنی است که در پایین مخزن قرار گرفته و مجهز به تیغه های عرضی است. این سیستم شمع پیمایشی پیشرفت بزرگی در تولید کاغذ بود زیرا پالایش کهنه را در حدود ده ساعت امکان پذیر می کرد، در حالی که الیاف زدایی با استفاده از شمع پتک به 30 تا 40 ساعت نیاز داشت.
با باتری های سیلندر، می توان خمیر زیادی تولید کرد و در نتیجه کاغذ بیشتری تولید کرد. در سال 1834، Nicolas Le Marié یک دستگاه کاغذ را از Aumonay (Ardèche)، شهر برادران Mongolfier خریداری کرد.
سیلندرها و غلتک های خشک کن نیز در دستگاه های کاغذسازی بعدی ادغام خواهند شد. این سیستم پارچه و غلتک جایگزین کار در مخزن و خشک کردن با تیرک خواهد شد. تولید به سمت کاغذ نازک خواهد بود: کاغذ muslin، کاغذ پنبه برای سلولوئید، کاغذ کتاب مقدس.
