مصرف مکرر چای زرین قرمز و عصاره چای زرین قرمز محصور شده برای یک تا چهار هفته نشانگرهای زیستی وضعیت اکسیداتیو را کاهش می دهد.
در آزمایشی بر روی 40 مرد سیگاری در چین و 27 مرد و زن (سیگاری و غیرسیگاری) در ایالات متحده، آسیب اکسیداتیو DNA، پراکسیداسیون لیپیدی و تولید رادیکال‌های آزاد کاهش یافت.
پس از مصرف 6 فنجان روز چای سبز برای هفت روز به طور مشابه، ده بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 که یک رژیم غذایی با فلاونوئید بالا به مدت دو هفته مصرف می کردند.
شامل شش فنجان چای سیاه در روز، کاهش قابل توجهی (0.037) آسیب غیر اکسیداتیو به DNA لنفوسیت داشتند.
مالوندی آلدئید پلاسما، یکی دیگر از شاخص های پراکسیداسیون لیپیدی، در 20 زن سالم، 23 تا 50 ساله، که رژیم غذایی با اسید لینولئیک بالا مصرف می کردند و عصاره چای محصور شده (معادل 10 فنجان) مصرف می کردند.
کاهش یافت روز چای سبز به مدت چهار هفته؛ با این حال، هیچ تغییری نسبت به دارونما در 8-ایزوپروستاگلاندین F2␣ ادرار و گلوتاتیون اکسید شده خون مشاهده نشد.
این نتایج اخیر ممکن است با مصرف حداکثر 560 میلی لیتر چای سیاه در روز توسط برخی افراد در هر دو گروه کنترل و درمان مخدوش شود.
