جنبه های اکوفیزیولوژیکی جوانه زنی بذر در گیاهان معطر آویشن (Coridothymus capitatus)، مرزه (Satureja thymbra) و پونه کوهی (Origanum vulgare subsp. hirtum) با توزیع گسترده مدیترانه ای بومی مورد بررسی قرار گرفت.
آویشن شیرازی کیلویی به نور بی تفاوت است، در حالی که بذر پونه کوهی نیاز به نور مطلق دارد. جوانه زنی آنها را می توان حتی با نور ایمن سبز یا نور قرمز دور تقویت کرد.
در مرزه، بخشی از بذرها در تاریکی جوانه می زنند و با نور مناسب می توان جوانه زنی را کم یا زیاد کرد. هر سه گونه جوانه‌زنی بیشتری در محدوده دمایی نسبتاً پایین نشان می‌دهند، یک ویژگی مدیترانه‌ای، با دمای بهینه در حدود 15 تا 20 درجه سانتی‌گراد است.
سرعت جوانه زنی در دانه های ریز آویشن و پونه کوهی به طور قابل توجهی بیشتر از دانه های بزرگتر مرزه است. در گونه دوم، جوانه زنی نیز به سن بذرها بستگی دارد.
دانه‌های قدیمی به درصد بیشتری نسبت به دانه‌های تازه جوانه می‌زنند، همانطور که قبلاً توسط تئوفراستوس مشاهده شده است.
احتمالاً در نتیجه تبخیر شدن اسانس‌های موجود بر روی پوشش مغز گردو دانه‌های آویشن، مرزه و پونه کوهی در کاسه‌های باردهی پایدار پراکنده می‌شوند و دانه‌ها در نهایت درون آن جوانه می‌زنند.
اسانس های موجود در کاسه گل به شدت از جوانه زنی بذرهای محصور جلوگیری می کنند. جوانه زنی در آویشن و در مرزه و پونه کوهی به میزان کمتری سرکوب می شود.
ظاهراً این خواب دیاسپوری ناشی از اسانس ها در شرایط طبیعی با شستشوی بازدارنده ها با آب باران برطرف می شود. پیشنهاد می شود که این خواب به عنوان یک استراتژی سازگاری عمل می کند که با عمل به عنوان باران سنج جوانه زنی را به تاخیر می اندازد.
به این ترتیب از جوانه زنی بذر و به دنبال آن استقرار نهال در مرحله اولیه دوره بارندگی که معمولاً با دوره های خشکسالی در اقلیم مدیترانه ای قطع می شود، جلوگیری می شود.
